Jaaa, we're on the move again!

Na bijna twee jaar dromen, denken en praten over alle mooie, verre en vooral lange reizen die we nog willen gaan maken, zijn we enkele dagen geleden aangekomen in Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. Het startpunt van onze vier weken door Vietnam en Cambodja.

De meest uiteenlopende bestemmingen hebben de afgelopen maanden de revue gepasseerd, van Panama en Maleisië tot Tanzania, Bolivia en Peru. We konden geen keuze maken en besloten daarom maar een ticket te boeken naar een cultuur die totaal anders is dan alles wat we tot nu toe hebben gezien. Om het onszelf toch vooral niet al te gemakkelijk te maken. Het werd Azië. En nu zitten we dus in het wespennest dat Hanoi heet.

Maar laten we weer bij het begin beginnen. Want voordat we aankwamen in Vietnam, maakten we een tussenstop in Bangkok. We zouden hier slechts een nacht doorbrengen, maar dat wilde natuurlijk niet zeggen dat we niet even de sfeer in de stad konden opsnuiven. Vanaf het vliegveld hebben we daarom direct een taxi genomen naar het hart van de wijk Chinatown. Hier hadden we een kamer geboekt inShanghai Mansion, een boutique hotel, dat zo waanzinnig mooi bleek, dat we er even sprakeloos van waren. We kregen ook nog eens een upgrade naar een grotere kamer, dus dat was helemaal goed. Veel tijd om te genieten van onze luxe suite hadden we alleen niet, want we wilden natuurlijk zo snel mogelijk de stad in. Dus winteroutfits uit, slippers aan en gaan.

Niet verwacht dat we Bangkok nou echt boeiend zouden vinden, maar het overtrof onze verwachtingen. Tenminste... het stukje dat we hebben gezien. Chinatown is een bruisende wijk, waar iedereen op straat leeft, eet en rondhangt. Het is er ontzettend druk en de geuren van eten, kruiden en wierrook zijn overweldigend en bedwelmend soms, maar dat went snel. We hebben ons aldus een weg gebaand door het centrum en zijn naar het Grand Palace - de voormalige residentie van de Chakri-Koningen - gegaan; een oase van rust, temidden van de hectiek van het stadsleven. Vreemd om te zien trouwens dat sierlijke gouden tempels hier doodleuk naast grauwe betonnen bedrijfspanden staan en er achter een lelijk Shell benzinestation zomaar een prachtige pagone tevoorschijn kan komen. Wie verzint zoiets?

Na een korte, grotendeels slapeloze nacht (jetlag sucks), zijn we de volgende ochtend in het vliegtuig gestapt naar Hanoi. Wederom kregen we bij het inchecken een upgrade, geen idee waarom, en dus mochten we de lange rij bij de paspoortcontrole voorbijwandelen en plaatsnemen in de ruimste stoelen van de economy class. Die vlucht van anderhalf uur was de laatste adempauze die we in lange tijd zouden krijgen, zo bleek, want Hanoi is een ware heksenketel. Het is nauwelijks te beschrijven hoe druk, hectisch en lawaaiierig deze stad is. De straten worden bevolkt door een continue stroom van brommers en motors, die zich luid toeterend een weg door de drukte banen. Verkeersregels zijn er niet, of althans... wij hebben ze niet kunnen ontdekken. Dus iedereen rijdt kriskras door elkaar en het recht van de sterkste geldt. Degene die op een kruispuntdurft door te rijden of te lopen zonder zich iets aan te trekken van de rest, wint. Zoiets. Lopend de straat oversteken is nog veel enger. Dat gaat ongeveer zo: je haalt een keer heel diep adem, kijkt vooral niet naar links of rechts en begint stoïcijns te wandelen. Je negeert het getoeter volledig en loopt regelrecht op je doel af: de overkant van de straat. Niet twijfelen of stil gaan staan, want dan is het niet zeker dat je het overleeft.

Het getoeter gaat overigens ook 's nachts onverminderd door, dus het is nog een opgave om een hotelkamer te vinden waar je niet uit je slaap wordt gehouden door het lawaai op straat. Dat hebben we helaas zelf aan den lijve ondervonden, want onze eerste kamer was niet bepaald geluidsdicht. Vanmorgen zijn we daarom maar weer op hoteljacht gegaan. Niet gemakkelijk, want het is hoogseizoen en de meeste zitten al weken volgeboekt. Maar... het is gelukt. We hebben onze intrek genomen in het Hanoi Cozy Hotel in de oude wijk. Gloednieuw, dus nog niet opgepikt door de massa en nog belangrijker; het is er stil, doodstil. Wat een walhalla. Hopelijk vanavond lekker slapen dus, opdat we morgenvroeg fris en fit naar Halong Bay kunnen vertrekken. Om 8u worden we opgehaald bij ons hotel voor een tweedaagse rondvaart door deze uitgestrekte baai. We hebben ons laten vertellen dat hier 2000 grillig gevormde eilandjes op spectaculaire wijze uit de zeeomhoog rijzen. Dus dat moet een bijzondere ervaring worden.

Maar eerst even een hapje eten in de stad. Je kunt zeggen van de Vietnamezen wat je wilt, maar koken kunnen ze wel. Ow, wat is het eten hier goddelijk lekker. Onze favoriet is Little Hanoi; een klein restaurantje waar je zelf springrolls maakt (en opeet). Gisteren hebben we alvast een spoedcursus make-your-own-springroll van de serveerster gehad, dadelijk gaan we het zelf proberen. Mjamm.

Tot over een paar dagen!