Oleeee,

Afgelopen donderdagochtend werden we wederom op een krankzinnig tijdstip gewekt; 6:00u en nog half donker buiten. Even was er het gevoel dat ik naar mijn werk moest. Maar het prachtige uitzicht vanuit ons hotel bracht me terug naar de mooie werkelijkheid.

Vandaag gaan we naar El Chaltén, zo'n 200 km ten noorden van El Calafate. Na een paar overheerlijke koeken als ontbijt stond de taxi alweer klaar.

Terwijl ik op het station een pittige discussie voerde om onze bustickets richting El Chaltén te bemachtigen, hadden Annelie en Dolly elkaar weer gevonden. Dolly herkende Annelie meteen en besprong haar zowat in de hoop weer van die heerlijke crackers te krijgen. Maar deze keer waren het volkoren crackers, en dat was toch te min voor deze straathond.

El Chaltén is het mooiste stukje op aarde!! Prachtige natuur; bergtoppen bedekt met sneeuw, diepblauw kristalachtige gletsjers, tientallen meters hoge watervallen en niet te vergeten een lokale bierbrouwerij. Of althans... dat hadden we gelezen. Wij zien El Chaltén als het meest winderige en regenachtige dorp op aarde. Een gehucht met hier en daar een huisje, voornamelijk gebouwd van golfplaten. In elke straat staan minimaal drie huizen in aanbouw, overal steen, beton en wapening. Echt los van mijn werk kwam ik hier dus niet.

Onze belevenissen in El Chaltén zijn wegens de onophoudelijke regen en storm kort samen te vatten: uitslapen, koffie, bakker, koffie, pizzeria, boekje lezen, koffie, internetten, middagdutje, koffie, pizzeria, pilske erbij.
Gelukkig klopte het verhaal van de lokale bierbrouwerij wél; La Cerveceria was zowel overdag als ´s avonds reuze gezellig. Een ander voordeel; El Chaltén schenkt échte koffie. Een verademing na al die ranzige oplosdrab van de laatste weken. Vooral in Del Bosque hebben we een aantal fantastische cappuchino´s gedronken. Ook was het heerljk vertoeven in de pizzeria (todat we op de eerste avond als allerlaatstenwerden buitengezet...).

Tussen al deze activiteiten door werden we steevast natgeregend. Twee keer is het een paar uurtjes droog geweest en hebben we onze lounge-sloffen vervangen door wandelschoenen. De eerste keer naar de waterval Chorillo del Salto en de tweede keer richting de Fitz Roy bergen. Ondanks de bewolking toch een mooi uitzicht.

Veel tijd hebben we doorgebracht in ons knalgele hostel Lago Viedma, dat wordt gerund door Eduardo en zijn vrouw. Zijn werk bestaat uit 's morgens het brood toasten en de rest van de dag kletsen met alles en iedereen. Hij sprak goed Engels en heeft ons hotel in Buenos Aires geregeld.

Zojuist zijn we voor de derde keer teruggekeerd in El Calafate om morgenmiddag door te vliegen naar BA, waar het 38 graden schijnt te zijn. Af en toe een beetje regen om af te koelen zou dan wel lekker zijn!!!

Over een paar dagenlaten we weer van ons horen. Dan vanuit het zomerse Buenos Aires.