Na acht onvergetelijke dagen in Buenos Aires, zijn we afgelopen dinsdag om 8u ´s morgens op het vliegtuig naar Costa Rica gestapt. Tien uur en een tussenstop in Peru later arriveerden we op de luchthaven van de hoofdstad San José, waar we samen met vijftig luidruchtige Amerikanen (type baseballpet, bierbuik, witte sportsokken, fototoestel om nek) in een lange rij voor de douane werden gedirigeerd.

Dat Costa Ricanen een ietwat lager werktempo hebben dan pakwg Nederlanders werd ons daar al pijnlijk duidelijk. De mevrouw bij de paspoortcontrole nam na elke stempel die ze zette rustig een slokje koffie, keek vervolgens een paar keer verveeld om zich heen, zuchtte nog eens diep en pas dan mocht de volgende in de rij een stapje naar voren zetten.

Goed, drie uur later liepen we bezweet en moe de ontvangsthal uit om direct te worden belaagd door taxichauffeurs en andere creeps, die ons allerhande onzin probeerden aan te smeren (´What do you need? I can give you anything you want!´ Huh?). We zijn de eerste de beste stadsbus in gesprongen in de hoop dat we in het centrum van San José zouden belanden. En jawel, nog geen kwartier later stonden we midden op het centrale plein, slechts een paar stappen verwijderd van ons hotel.

Via Expedia.nl hadden we in BsAs alvast een ´last minute´ hotelarrangement geboekt; drie overnachtingen het ultrasjieke Gran Hotel Costa Rica, waar ook grootheden als Julio Iglesias en Frank Sinatra hebben gelogeerd (boeiend!). En dat voor een prikkie. Heel relaxed!

En ja, ons Gran Hotel bleek zo deftig als we hadden gehoopt. Marmeren tegels en blinkende kroonluchters in de ontvangsthal, een piccolo die onze rugzag naar boven sjouwde en een dozijn snobistische bejaarden die het duidelijk ongehoord vonden dat twee sjofele backpackers in hetzelfde hotel logeerden als zij.

Maar het allermooiste was onze kamer; een kingsize bed van 2,20 breed (nagemeten!) met weelderige kussens en zijdezachte lakens.

Onze dagen in San José hebben we gebruikt om bij te slapen en de rest van onze trip te plannen (over anderhalve maand moéten we tenslotte al in Mexico zijn) en daar was dit hotel een prima plek voor. Drie middagen hebben we met onze Lonely Planet in de lobby op de bank gehangen en sjokten enkel naar buiten om te te eten en te drinken.

Geen gemiste kans, want San José is niet mooi of gezellig en de stad wordt door de meeste reizigers heel begrijpelijk enkel gebruikt als uitvalsbasis.

We hebben wel twee avonden heerlijk gegeten bij restaurant El Mundo in de wijk Barrio Amón (een stuk sfeervoller dan het centrum, de leukste hostels tref je hier) met twee Amerikanen die we tijdens onze eerste middag in de stad hadden ontmoet.

Nu is onze laatste avond is aangebroken. Nog één nachtje lekker slapen in ons megabed en dan morgen met onze gehuurde auto (een 4WD, noodzakelijk vanwege de slechte wegen in Costa Rica) richting Tortuguero aan de Caribbische kust. Ben benieuwd wat we daar gaan aantreffen.

Tot snel!