Waar was ik gebleven?

Oh ja; de onophoudelijke regenval in La Fortuna. We zijn daaromiets eerder dan gepland doorgereden naar Monteverde, of eigenlijk Santa Elena, een nabijgelegen dorpje.

We zaten nog geen kwartier in de auto vanuit La Fortuna, toen plotseling de zon doorbrak. Blij! Nog gelukkiger werden we van de Duitse bakkerij onderweg (Tom´s Pan). Natuurlijk even gestopt voor een enorm stuk appeltaart en daarna weer vrolijk verder getuft.

Eenmaal in Santa Elena scheen de zon nog steeds, maar dan vergezeld van enorme windstoten en motregen (jippie?!). Richting het westen was de lucht strak blauw, in het oosten hingen onheilspellende, donkere wolken. De overgang tussen de twee uitersten bevond zich exact boven ons hoofd (wat trouwens wél de hele dag door prachtige regenbogen opleverde).

We logeren in Vista Al Golfo. Een gezellig hostel dat iets hoger ligt dan het dorpje en hebben duseen prachtig uitzicht (op de wolken...). De eigenaresse Analí ging helemaal uit haar dak toen ze ondekte dat er een ´soort van´ naamgenoot tegenover haar stond. Dat had ze in héél haar leven nog nooit meegemaakt. Dit ongelooflijke toeval (Analí heeft ´n minuutje of vijf staan gillen van blijdschap) leverde helaas geen korting op.

Meteen na het inchecken een Canopy tour gereserveerd en tja, ´s avonds de regenjas maar weer aan op zoek naar Morpho´s, het lekkerste restaurantje van Santa Elena. Daar hebben we voor de eerste keer casado gegeten; een typisch Costa Ricaans gerecht met rijst, bonen en een goed stuk vlees.

Gisterochtend dan eindelijk de Canopy, waarbij je met een katrol over een kabel van de ene naar de andere berg zoeft. Een geweldige ervaring. Het voelt alsof je hoog door de lucht vliegt, met de koeien in de wei ver beneden je. We hebben ook de beroemde Tarzan-swing gedaan (favoriet van Annelie!). Je staat op een platform (15 meter boven de grond) en wordt letterlijk naar beneden geduwd. Na een vrije val van enkele seconden (gillen!) vangt het touw om je middel je op en dan zwier je als, jawel; Tarzan door de lucht. Echt waanzinnig!

Vanmorgen zouden we eigenlijk naar het nabijgelegen natuurpark Santa Elena Reserve gaan. Maar helaas weer hetzelfde verhaal als in La Fotuna. Eén seconde buiten (regen, mist en enorme windvlagen) en we wisten precies wat ons te doen stond; spullen pakken en zo snel mogelijk richting het westen. Waar de zon schijnt!