Na een paar dagen relaxen op Isla de Ometepe, waren we wel weer toe aan een beetje actie en daarom zijn we richting Granada gereisd. Een verrassend mooie stad, met koloniale gebouwen, imposante kerken en gezellige pleintjes. De welvaart ligt hier ook beduidend hoger dan in de rest van Nicaragua, al hebben we ons laten vertellen dat veel van de oorspronkelijke inwoners worden verdreven naar buitenwijken, sinds de stad is ontdekt door Amerikanen, die massaal woningen opkopen en ze verbouwen tot grootscheepse horecagelegenheden. Schrijnend om te zien dat de mensen die hier zijn opgegroeid keihard werken om een zaak op te bouwen, maar geen schijn van kans meer hebben zodra er drie grillrestaurants in de straat worden geopend. Wij hebben er daarom een principekwestie van gemaakt om met een grote boog om alle massale eetgelegenheden heen te lopen, al is dat niet altijd makkelijk (zeker niet als je ´s nachts kotsend boven het toilet hangt, terwijl je toch écht alleen een ´veilig´ bordje spaghetti hebt gegeten...).

De reis naar Granada was trouwens al een belevenis op zich. Na een uurtje varen vanuit Ometepe, werden we voor slechts 1 dollar per taxi richting het busstation van de nabijgelegen stad Rivas gebracht. So far so good! Dat wil zeggen, totdat we het aanbod afsloegen van de taxichauffeur om ons voor 25 dollar naar Granada te brengen (nogal logisch, aangezien de bus nog geen anderhalve dollar kost). Bij het eerstvolgende kruispunt trapte hij zwaar beledigd op de rem, sleurde onze spullen uit de achterbak en liet ons met alle rotzooi beduusd achter op straat. Stonden we dan, in een vreemde stad en geen flauw idee hoe we bij het busstation moesten komen. Aarggh, lichtelijke paniek! Nog erger werd het toen we twee straten verderop in een ongeorganiseerde chaos van schreeuwende mensen en stinkende marktkramen terechtkwamen. Terwijl ik mijn best deed om de geur van rotte vis en bedorven fruit te negeren, hoorde ik Arjan plotseling enthousiast ´Oh, wat leuk, net India!´ roepen. Euh, wat?

Eenmaal bij het busstation van Rivas werden we trouwens voor het eerst écht geconfronteerd met de armoede waarin veel mensen hier leven. Kinderen die op blote voetjes over straat slenteren en met een smekende blik je arm vastpakken zodra je voorbijloopt. Het liefst zou je ze allemaal wat geven, maar dat kan natuurlijk niet.

Het reizen per chickenbus (zie foto´s) is ook elke keer weer een bijzondere ervaring. Geen idee wat de vertrektijden zijn (dat weet waarschijnlijk niemand) en dus zit je regelmatig ´n uur in een stilstaande bus te wachten. Maar vervelen doe je je geen moment, want elke, pak ´em beet, dertig seconden wandelt er wel iemand met een rieten manden vol rotzooi naar binnen. Frisdrank, horloges, telefoonopladers, zonnebrillen en kip met rijst in plastic zakjes; je kunt het allemaal kopen in de chickenbus. Ook onderweg valt er ook een heleboel te beleven. Er wordt een gezellig muziekje gedraaid (zo snoeihard, dat iedereen in elkaars oor moet schreeuwen) en werkelijk alles is vervoerbaar (vandaar ook de naam kippenbus?); stapels eieren, enorme meelzakken, manden met avocado´s, het wordt allemaal achterin geladen. En als het niet meer in de bus past, wordt het gewoon op het dak gegooid (waaronder Arjan´s backpack).

Nu zitten we dus al een paar dagen in Granada en vermaken ons uitstekend. We hebben weer een prima hotel gevonden midden in het centrum (Hosteria Valeria), jammer alleen dat de flamboyante eigenaresse niet echt gecharmeerd is van Arjan´s kapsel. Elke ochtend grijpt ze wanhopig naar haar hoofd als ze hem aan ziet komen en gilt in het Spaans dat hij het zo snel mogelijk moet afknippen. Zou me niets verbazen als ze morgen met een schaar achter de trap verstopt staat en zo een hap uit z´n haar knipt.

Dadelijk gaan we voor de laatste keer eten tussen de boeddhabeelden en kaarsjes bij ons favoriete restaurant El Tercer Ojo. Morgenvroeg reizen we door naar de stad Leon, waar we alweer onze laatste paar dagen in Nicaragua zullen doorbrengen. De tijd gaat veel en veel te snel!

Dag lieve allemaal, tot gauw! En nogmaals bedankt voor jullie reacties op de site. Zijn we elke keer weer superblij mee.