Jahaaa, we zijn in Antiguaaa!

Wat een ontzettend leuk stadje. Oude koloniale huisjes, smalle straatjes en enorm veel kleur. Veel toeristen ook en dat waren we niet meer gewend na twee weken Nicaragua. Antigua is bovendien een stuk kouder dan Granada en Leon, dus hebben we onze truien de eerste avond maar weer uit de rugzak gevist. Helemaal niet erg, want na de tropische hitte van de laatste tijd is een beetje verkoeling best lekker.

De afgelopen dagen hebben weinig anders gedaan dan genoten van de bijna sprookjesachtige sfeer in Antigua. Urenlang door de straten geslenterd, koffietje hier, wijntje daar. Helemaal super! En... we hebben de actieve vulkaan Pacaya beklommen. Wat een heftig avontuur weer! Volgens de ‘experts’ (de ticketverkopers, die natuurlijk totaal niet objectief zijn) zou de wandeling naar boven een makkie zijn; ‘Nooo problemo, Pacaya es muuuy fácil!’ riepen ze braaf in koor. Juist! Inmiddels geloven we nog maar de helft van alles wat ze je hier wijsmaken, dus wij togen bepakt en bezakt, op alles voorbereid, richting de Pacaya.

Na een klim van ongeveer anderhalf uur kwamen we aan op het punt waar de begroeiing overgaat in gestold gesteente. Je klautert dan plotseling over gigantische zwarte rotsblokken, die niet alleen warm zijn, maar ook nog eens vlijmscherp. De laatste kilometer was dan ook allesbehalve een ‘makkie’. Verschillende mensen struikelden en hielden daar flinke wonden aan hun handen en benen aan over. Maar na een paar keer bijna uitglijden en hard vloeken, stonden we plotseling pal naast een stroom vloeibare lava. Echt bizar! Zelfs tussen de rotsplateau’s waarop we stonden te wankelden, zagen we kleine poeltjes lava borrelen. En zo bleek nog maar eens dat ze hier totaal andere ideëen van veiligheid hebben, zoiets is in Nederland natuurlijk ondenkbaar. Anyway, eenmaal veilig terug in de bus naar Antigua (na een lange afdaling in het pikkedonker), vonden we het toch wel heel cool dat we bovenop een actieve vulkaan hadden gestaan.

Hier in Antigua is overigens ook het eerste diarree-slachtoffer gevallen (ikke)! Maar behalve afgrijselijke maagkrampen, valt de ellende best te overzien. We zitten gelukkig in een heel relaxed hotel (Casa de Santa Lucía No 5, spotgoedkoop voor 10 dollar per nacht) met een frans balkonnetje, van waaruit je een mooi uitzicht hebt op de levendige straten van Antigua. Dus die ene ochtend dat ik braaf in bed ben blijven liggen, heb ik me uitstekend vermaakt. Eén ochtendje maar, want daarna wilde ik niets liever dan weer lekker naar buiten. Lunchen in de patio van het Rainbow Café en fantastisch dineren bij El Sabor del Tiempo, waar je tussen de wijnvaten aan robuuste houten tafels smult van de lekkerste verse pasta’s. Mjam!

Onze volgende bestemming is San Marcos aan Lago de Atitlán. Schijnt een dorpje vol yogafreaks en meditatiegoeroes te zijn, dus dat wordt vast heel gezellig. Tot over een paar daagjes!