Van twee maanden reizen word je behoorlijk relaxed, maar mocht er ergens in ons lichaam nog een spoortje stress hebben gezeten, dan is dat nu definitief verdwenen. We zijn in Caye Caulker, een eiland dat deel uitmaakt van Belize, en het credo hier luidt; GO SLOW!

Caye Caulker is nog mooier dan de foto's en reisbrochures ons beloofden. Parelwitte stranden, palmbomen en een azuurblauwe zee. Ook de sfeer is hier totaal anders dan in de landen waar we tot nu toe zijn geweest. Het meerendeel van de inwoners heeft Creools bloed, dus we komen elke dag wel 'n stuk of tien Bob Marley look-a-likes tegen en uit alle hoeken en gaten klinkt reggaemuziek. Nog een groot verschil met de omliggende landen is dat de mensen hier allemaal Engels spreken (Belize is een voormalige Engelse kolonie, vandaar). In een grappig dialect, dat dan weer wel. Arjan is in een jubelstemming nu hij eindelijk weer begrijpt wat er tegen hem wordt gezegd en ouwehoert dan ook de hele dag met alles en iedereen.

Onze hotelkeuze was ditmaal minder succesvol. Omdat het hoogseizoen is en de meeste kamers lang van tevoren worden geboekt, hadden wij al een paar weken geleden via internet een reservering gemaakt bij Lena's Guesthouse. Volgens de Lonely Planet een aanrader, maar in werkelijkheid een troosteloos en hopeloos verouderd strandhuis. Na twee nachten zijn we daarom vroeg in de ochtend op zoek gegaan naar een ander hotel. En dat hebben we gevonden. Nu slapen we voor slechts enkele dollars extra in hetTropics Hotel (vreselijk foute naam)in een riantekamer met ligbad en vier bedden, direct aan het strand.

Overigens is Caye Caulker vele malen duurder dan de rest van Midden Amerika, dus dat is wel even wennen (echt niet relaxed om meer dan 50 eurocent voor je koffie te betalen!). In plaats van uitgebreid te ontbijten en lunchen in een cafeetje, wandelen we daarom nu elke dag twee keer bij de Caye Caulker Bakery naar binnen, waar ze overheerlijk kaneel-, banaan- en kokosbrood verkopen. 's Avonds schuiven we meestal aan bij Rose's Bar & Grill, waar de lekkerste vis regelrecht uit de zee op de barbecue wordt bereid. Goddelijk! Ja, de mensen hier weten wel wat lekker eten is en de eerlijk gezegd zijn de eettentjes aan het strand, waar eenBig Mammaverse visspiezen staat te grillen ook veel leuker en lekkerder dan deposhyrestaurants, waar je minimaal het driedubbele voor een maaltijd betaalt.

Vanwaar deze plotselinge zuinigheid, vraag je je wellicht af. We wilden hier in Belize ons duikbrevet halen en dat kost natuurlijk een flinke smak geld. En tijd! De afgelopen dagen hebben we fulltime met onze neus in de boeken gehangen om de theorie te leren en heel wat uurtjes onder water doorgebracht. Maar.... We hebben het gehaald! Helemaal te gek. Ons theorie-examen (net als op school; 100 meerkeuzevragen, afkijken verboden) hebben we met vlag en wimpel doorstaan (ik iets beter dan Arjan

Overigens nog helemaal niet zo makkelijk, dat duiken. Arjan bleek uiteraard weer een natuurtalent, maar ik vond het nog een behoorlijke klus om alle oefeningen onder water uit te voeren. Vooral toen we onze duikbril moesten afzetten om een paar meter zonder bescherming te zwemmen dacht ik echt even dat mijn laatste uur geslagen had. Ik had die bril nog niet af, of mijn neus liep vol water. Daarop begon ik te hoesten en te proesten, waardoor mijn mondstuk uitviel (en ik dus geen zuurstof meer kreeg) en toen slikte ik tot overmaat van ramp ook nog een halve liter water door. Het zal er vast enorm grappig uit hebben gezien toen ik spartelend op de bodem van de zee lag, maar ik was toch wel érg blij toen ik weer veilig op de boot zat.

Ondanks mijn gestuntel hebben we ons brevet allebei binnen drie dagen gehaald en dat schijnt een behoorlijke prestatie te zijn, dus dat is helemaal top!

De onderwaterwereld rondom Caye Caulker is trouwens adembenemend, met kilometers lange koraalriffen, talrijke vissoorten, schildpadden en zelfs haaien. Omdat we die laatste twee nog niet hadden gezien, zijn we vandaag de hele dag wezen snorkelen. En met resultaat, want we hebben tussen de haaien gezwommen (ja echt!) en twee oh zo schattige schildpadden van dichtbij gezien. Onze Caye Caulker-missie is dus in alle opzichten geslaagd! En hoewel we ons nog makkelijk een tijdje op dit paradijslijke eilandje zouden kunnen vermaken, is het alweer bijna tijd om richting Mexico te vertrekken. Maar niet voordat we nog een keer de zon zien ondergaan bij Lazy Lizard; onze reggaebar aan het strand, met een cocktail in de hand en Bob Marley op de achtergrond. Beter dan dàt kan het niet worden. Cheerz!