Het deed wel even pijn om het ultieme relax-eiland Caye Caulker na een week te verlaten. Op de boot richting Belize City hebben we meerdere keren ietwat beteuterd achterom gekeken, naar de pastelkleurige strandhuisjes en de wuivende palmbomen. Wat was het hier leuk! Maar zoals dat gaat met reizen, kom je vanzelf weer op een nieuw idyllisch plekje terecht en zo ging het ook deze keer.

Na een busreis van ruim tien uur vanuit Belize City (die volgens de planning maximaal 6u zou duren, ach ja), werden we laat in de avond afgezet in het centrum van Tulum; een strandstadje in het zuiden van Mexico. We waren de bus nog niet uit of prompt viel in de hele stad de elektriciteit uit. Niet echt handig als je geen idee hebt waar je bent en in het donker op zoek moet naar een slaapplek. We waren stiekem dan ook dolblij toen we werden benaderd door een vrouw die ons een kamer aanbood in haar pasgeopende hostel (en dat terwijl we ons normaal mateloos irriteren aan alle locals die zich zonder nadenken bovenop je storten met hapjes, drankjes, hotelaanbiedingen en taxiritten zodra je een bus uit komt gestruikeld).

Samen met vijf andere Nederlanders zijn we meteen de taxi ingesprongen richting Hostel Casa. Omdat we niet bepaald hoge verwachtingen hadden van onze nieuwe slaapplaats (waarom staat de eigenaresse anders om 22u 's avonds nog bij een busstation?), waren we stomverbaasd toen we vijf minuten later een grote, sfeervolle binnentuin binnenwandelden. Ook de kamers bleken vele malen mooier en groter dan we hadden verwacht voor 20 dollar per nacht. Waarschijnlijk zijn we zelfs de eerste gasten, want de verflucht zweemt nog rond en de witte dekbedden zijn kraakhelder. Nadat we de kamers democratisch hadden verdeeld en de backpacks veilig opgeborgen, hebben we nog urenlang met de andere Nederlanders in de patio zitten eten en drinken en ter plekke besloten dat we toch wel weer op een bijzonder plekje terecht zijn gekomen.

Tulum bestaat uit twee delen; het stadje en een hotelzone direct aan het strand, waar een lange rij luxueuze beachresorts gevestigd is. De stad en het strand zijn met elkaar verbonden door een lange, rechte weg van ongeveer 5km, waar wij elke middag vrolijk met onze mountainbikes (die we voor een prikkie bij ons hostel huren) richting strand fietsen. Omdat we 's avonds tot laat met de Nederlandse delegatie (en de andere gasten) zitten te borrelen in de patio van het hostel, komen we 's morgens ietwat traag op gang. Mede te danken aan de godverzengende hitte in onze kamer overigens, die ook niet echt bevorderlijk is voor een goede nachtrust (wellicht dat het hier daarom zo goedkoop is?). Voor iedereen die ooit op een festivalcamping in een tentje in de brandende zon heeft gelegen; zo voelt het ongeveer om hier wakker te worden. Gelukkig hoeven we de hele dag weinig anders te doen dan naar het centrum te fietsen voor koffie en ontbijt, direct door te trappen naar het strand en daar te blijven liggen tot de zon ondergaat.

Overigens zijn niet alleen de resorts hier enorm luxe, het hele strand van Tulum straalt decadentie uit. Met lange rijen witte loungebedden, houten schommelstoelen, rieten parasols en rondrennende obers. Zoals het hoort, liggen hier voornamelijk bruingebronsde, verveeld kijkende snobs met grote Dior-zonnebrillen en minuscule bikini's. En wij natuurlijk! Helemaal bezweet na een lange fietstocht. Het blijft hoe dan ook bijzonder dat het leven hier zoveel goedkoper is dan in Nederland, en dat wij zonder blikken of blozen de duurste cocktails kunnen laten aanrukken, zonder ons rot te hoeven schrikken van de gepeperde rekening. En dat vinden de hip & famous hier in Tulum blijkbaar ook, want we worden elke dag wel een paar keer minachtend aangegaapt, waar wij dan natuurlijk heel hard om moeten lachen.

Om het nog een tikje erger te maken, zijn we gistermiddag wezen lunchen bij de trendy beachclub Mezzanine; waar we op het dakterras, hangend in enorme loungebanken met een kokossapje binnen handbereik hebben genoten van een waanzinnig goede jazz-zangeres. Onze dosis cultuur hebben we inmiddels ook weer gehad; vanmorgen zijn we naar de Maya-tempels van Tulum geweest. Leuk om te zien, maar vele malen minder indrukwekkend dan Tikal. Na anderhalf uur rondslenteren, hadden we het dan ook wel gezien en zijn we regelrecht naar het strand gefietst.

Overigens hier in Tulum maar weer eens ontdekt hoe klein de wereld eigenlijk is. Arjan en Nohmi, twee van de Nederlanders uit ons hostel, blijken de buren te zijn van mijn Tilburgse vriend Cees, notabene in het appartementencomplex waar ik zelf drie jaar heb gewoond. Ons afscheid morgen zal dan ook vast niet voor altijd zijn. Zojuist heb ik ook nog een andere, heel wat minder gezellige ontdekking gedaan; onze kamer, die bloedhete ja, blijkt een airco te hebben. Dat moet je dan alleen wel even weten, om ´m aan te kunnen zetten. Aaarrrgghh!