Sinds twee dagen zijn we in Trinidad; een klein, authentiek stadje, dat met haar gekleurde huisjes wel wat wegheeft van Antigua in Guatemala. Alleen dan stukken minder ontwikkeld, want evenals in Cienfuegos vind je hier nauwelijks winkels, supermarkten of eetgelegenheden. De paar restaurantjes die Trinidad rijk is, zijn 's avonds bijna uitgestorven, omdat ze niets anders serveren dan rijst, bonen en bietsalade en de bediening geen enkele moeite doet om bij te dragen aan de feestvreugde.

De meeste reizigers eten daarom in hun casa particulare, waar je met een beetje geluk een heerlijke maaltijd krijgt voorgeschoteld. Hoe de vrouw des huizes trouwens aan al die verse ingrediënten komt, is ons een raadsel, want we hebben de afgelopen dagen nog geen appel of tomaat kunnen kopen. Om niet te verhongeren, zijn wij gisteravond ook aangeschoven bij onze gastvrouw Chavela en haar gezin. Haar ontbijt is (voor Cubaanse begrippen) al erg lekker, maar haar avondmaaltijd overtrof alle verwachtingen. Met kreeft, verse salade en zelfs gekookte aardappelen. En hoewel we elkaar nauwelijks kunnen verstaan, tettert Chavela er de hele dag vrolijk (en in een razend tempo) op los. Arjan doet niet eens meer moeite om haar te begrijpen en roept alleen ‘Holaaa!' en ‘Adios'. Terwijl ik net doe alsof ik weet waar ze het over heeft en vriendelijk blijf glimlachen.

Hoewel de restaurants in Trinidad leeg zijn en de straten rond etenstijd verlaten, stroomt het centrale pleintje naast de kerk elke avond rond 21u helemaal vol mensen. Binnen een kwartier is er geen enkel plekje op het terras en de omringende trappen meer vrij en wacht iedereen vol spanning op de salsaband die om klokslag 21:30u het podium bestijgt, waarna het feest spontaan losbarst. Overal waar je kijkt, wordt gedanst en gelachen en de mojito´s zijn niet aan te slepen. Erg gezellig! Desondanks proberen we enigszins op tijd te gaan slapen, want overdag hebben we (wegens gebrek aan tijd, vier steden in twaalf dagen is tenslotte ietwat krap) een druk programma.

Op dag één hebben we de stad doorgestruind, zijn in alle musea en kerken geweest en hebben een sandwich ham/kaas gescoord bij Las Begonias. Dat laatste was wat ons betreft een memorabele prestatie na alle ranzige lunches van de voorgaande dagen. Gisteren zijn we wezen paardrijden in de bossen rondom Trinidad. En dan niet suf sjokkend met tien paarden achter elkaar aan, nee hier vlieg je gewoon met z´n drieëen (wij en onze begeleider Diego) in vol galop de weilanden over. Dat onze paardrijd-ervaring zich beperkt tot een ponyritje op de kermis ´n jaartje of 28 geleden, interesseerde Diego duidelijk vrij weinig. En ons eigenlijk ook niet. Onderweg nog een verfrissende duik in een meertje genomen en als lunch een paar mango´s verorberd, die Diego hoogstpersoonlijk voor ons uit de boom had geplukt.Inmiddels is onze laatste ochtend in het gezellige Trinidad aangebroken. Over ´n half uurtje gaan we in een oude Chevrolet-taxi naar het strand, hier een paar kilometer vandaan (Cuba moet je natuurlijk wel in stijl beleven). Een bliksembezoek, want vanmiddag stappen we in de bus naar onze volgende bestemming. Het einde van onze reis komt nu wel heel dichtbij. En dat terwijl we nog lang geen genoeg hebben van al die mooie landen en bijzondere mensen.