Hoooii!

Sinds gistermiddag verblijven we in Liberia, een provinciaal stadje in Costa Rica. Niet erg bijzonder, maar daar waren we al op voorbereid. We zijn hier dan ook niet voor lang, want morgen reizen we door naar Nicaragua.

Naeen paar oriëntatierondjes door het centrumhebbenwe ingecheckt bij Casa Vieja, een piepklein hotel met piepkleine kamers. Er past een tweepersoonsbed in en dan kun je nog nét een rondje rondom het bed schuifelen, maar dat was het wel. En dat is even wennen na onze riante penthouses in Samara en Montezuma. Maar... het is in ieder geval schoon en met een beetje fantasie ook best sfeervol. En dat schijnt al héél bijzonder te zijn voor Liberia, dus we mogen niet klagen. Nu nog even die claustrofobische neigingen proberen te onderdrukken...

Vanmorgen zijn we met onze 4WD naar het Nationaal Park Rincon de la Vieja geweest, waar de gelijknamige (actieve) vulkaan de voornaamste attractie is. Tijdens de wandeling door het park kom je echter ook een aantal bubbelende vulkanische modderpoeltjes tegen, die niet alleen warmte, maar ook een walgelijke zwavelgeur verspreiden. Het was dan ook best lekker toen we na twee uur wandelen bij een riviertje uitkwamen, waar we een verfrissende (ijskoude!) duik konden nemen. Even opgedroogd en daarna weer in de auto gestapt richting Liberia.

Onderweg werden we nog bijna letterlijk verblind door een lange rotswand van kalksteen. Het was surreëel om plotseling in een landschap te rijden waar alles spierwit is. Ontzettend mooi ook. We zijn meteen uit de auto gesprongen om met sleutels en lepels onze namen in de rotsen te krassen. Achteraf was dit witte stukje land met voorsprong het mooiste natuurverschijnsel dat we in Liberia en omstreken hebben gezien. Daar kon geen vulkaan of modderpoel aan tippen.

Het was trouwens wel weer grappig om opnieuw te zien hoe creatief de mensen hier hun geld proberen te verdienen. Er is één weg die toegang verschaft tot Rincon de la Vieja en juist op deze weg bezit eenboerenfamilie een stukje land van waarschijnlijk een paar vierkante meter. Dit gebied hebben ze heel slim tot privéterrein gebombardeerd en er meteen een groot hek omheen geplaatst. Iedereen die dit hek wil passeren (je hebt geen keuze als je naar het park wil), moet twee dollar aan de boer betalen. De beste man zit de godganse dag op een stoeltje naast zijn hekte wachten op de zoveelste buslading toeristen voor wie hij breed lachend zijn hek kan openschuiven om zijn dollars te cashen. Er zijn slechtere manieren om je maandsalaris bij elkaar te sprokkelen.

Dadelijk gaan we onze auto inleveren na twee weken onbeperkt rondscheuren door Costa Rica en voorbereidingen treffen voor ons verblijf in Nicaragua. Het oversteken van de grens schijnt al een hele belevenis te zijn, dus dat gaat nog spannend worden.

We houden jullie op de hoogte!